Jakże bardzo różni otaczają nas ludzie: zwykli, prości, uczeni, politycy, dyplomaci, wielcy społecznicy, ale także święci. I dziś jest wśród nas wielu zwykłych szarych ludzi kochających Boga do szaleństwa. Do nich możemy z całą pewnością zaliczyć wiejską ubogą dziewczynę – pielęgniarkę na oddziale dermatologicznym w Szpitalu św. Łazarza w Krakowie – Rozalię Celak. Nic byśmy o niej nie wiedzieli, gdyby nie jej ostatni spowiednicy: o. Władysław Całka CSsR i o. Zygmunt Dobrzycki OSPPE, którzy pod posłuszeństwem nakazali jej spisywać przeżycia wewnętrzne.

Kładąc fundamenty pod budowę państwa polskiego, nasi pierwsi władcy, Mieszko i Bolesław, musieli wpierw zadbać o utrwalenie jego granic.

W związku z 100. rocznicą objawień Matki Bożej w Fatimie poznajemy „maryjnych świętych”. Należy do nich francuska szarytka, św. Katarzyna Labouré (1806-1876).

Miesiąc temu, 1 marca, obchodziliśmy po raz kolejny Narodowy Dzień Pamięci Żołnierzy Wyklętych. Samo to pojęcie budzi czasem emocje – po wszystkich stronach publicznej debaty.

Wielki Czwartek jest dla mnie, jakby dniem imienin wszystkich kapłanów, którzy bez względu na imię patronalne, czy przybrane imię zakonne, noszą wspólne jedno imię – kapłan – prezbiter. Nadał im je Chrystus, powołując najpierw Apostołów, a potem niezliczoną liczbę kapłanów z wszystkich ras i kontynentów, przez wieki aż do końca świata.