Pedagogika Boga – 7 VIII 2011

28 lip 2011
ks. Bogdan Długosz SJ
 

19. Niedziela zwykła

Ewangelia: Mt 14, 22-33

Bezpośrednio po rozmnożeniu chleba św. Mateusz opisuje drugi znak uczyniony przez Jezusa – chodzenie po wodzie jeziora. Uczniowie bardzo chcieli zatrzymać ten moment cudu, szczęścia. Od początku dziejów ludziom towarzyszy pokusa, by być kimś innym, być jak Stwórca. Realizować własny pomysł i własny plan. Tymczasem te wydarzenia miały wzmocnić wiarę i przygotować na rożne życiowe sytuacje.

Jezus odsyła ich bowiem do realności życia, poleca wypłynąć na jezioro, a sam udaje się na gorę. Tam spotyka się z Ojcem, rozmawia z Nim i doświadcza Jego bliskości. Modlitwa w samotności i ciemności prowadzi do doświadczenia Boga jako Ojca. W tym samym czasie uczniowie płyną łodzią miotaną po wzburzonych falach jeziora. Nie ma już w nich nic z pewności, dumy i zawierzenia. Pozostała tylko obawa o siebie. Dla Jezusa noc i przeciwności są miejscem spotkania z Ojcem, u uczniów budzą one lęk i niewiarę.

Pedagogika Boga idzie jednak dalej. O czwartej straży nocnej Jezus przyszedł do nich, krocząc po wodzie. Wtedy Piotr, widząc Jezusa, zwraca się do Niego: Panie, jeśli to Ty jesteś, każ mi przyjść do siebie po wodzie. Idzie do Jezusa po falach i głębi jeziora. To, co jeszcze niedawno budziło lęk i obawę, w obliczu bliskości i wpatrzenia w Mistrza staje się czymś błahym.

Jeśli zostaniemy wystawieni na burze życia, przypomnijmy sobie, że to Jezus kazał nam wsiadać do kruchej łodzi. Wśród burzy i ciemności On jest obecny i natychmiast wyciąga rękę. Zwątpienie jest koniecznym etapem drogi każdego człowieka, by mógł osiągnąć świadomą i dojrzałą wiarę. Panie, dzięki Ci za burze w moim życiu.

 

Przeczytaj także

ks. Stanisław Biel SJ
ks. Artur Wenner SJ
Stephan Ch. Kessler SJ
ks. Tadeusz Loska SJ
ks. Tadeusz Loska SJ
ks. Tadeusz Loska SJ
ks. Tadeusz Loska SJ

Warto odwiedzić