W ziemi kieleckiej, kilka kilometrów za Włoszczową w kierunku Szczekocin, wyłania się w polach po prawej stronie szosy zarys wsi zdominowanej sylwetką lśniącego bielą kościoła. Kościół jest skromny, otoczony kępą wiekowych drzew, bez polotu architektonicznego. To Czarnca, rodowe gniazdo Czarnieckich. Płasko tu. Rozległe horyzonty. Pola przetykają połaci lasów. Gleba skąpa, ale wyżyć z niej było można.

W dniach 14 VI – 25 VIII 2013 r. w Muzeum Okręgowym w Nowym Sączu można było obejrzeć wystawę zabytków z klasztoru starosądeckich klarysek.

W katedrze św. Jana w Warszawie, na jednej ze ścian, umieszczona jest tablica, na której wiszą dwa pierścienie połączone z napisem upamiętniającym wkład Polski w ewangelizację i w zaszczepienie wiary chrześcijańskiej w Zambii.

Edmund Bojanowski urodził się 14 listopada 1814 r. w Grabonogu koło Gostynia w Wielkopolsce, w rodzinie szlacheckiej, bardzo religijnej i patriotycznej. Gdy w listopadzie 1830 r. wybuchło powstanie, ojciec i dziadek zgłosili się do powstańczego wojska. Edmund był wątłym i chorowitym dzieckiem.

W połowie drogi między Katowicami a Częstochową leży Siewierz. Czy jadący „jedynką” zdają sobie sprawę, że górujący nad szosą maleńki kościółek z jasnych ciosów, który właśnie mijają na obrzeżach miasta, jest jednym z najlepiej zachowanych zabytków romańskich w Polsce? Zapewne nieliczni mają tego świadomość.