Czasy ostateczne, w których już żyjemy, Apokalipsa porównuje do wędrówki Izraelitów do Ziemi Obiecanej. Niełatwo było im nie tylko dotrzeć do tej ziemi, ale nawet wyruszyć.

Serce Jezusa, to tryskające źródło wszelkiej pociechy. Strapieni, doświadczani, uciemiężeni w drodze przez ziemię, wciąż potrzebujemy czerpać z tego źródła, aby mieć siłę w drodze.

W Ewangelii św. Mateusza (2, 1-12) znajduje się opis Mędrców ze Wschodu adorujących Jezusa. Adoracja Mędrców lub Pokłon Trzech Króli zajmuje ważne miejsce wśród to wydarzenie oznaczało objawienie się Jezusa światu pogańskiemu, który uznaje w Nim swojego Króla i Zbawcę.

Jubileuszowy Akt Przyjęcia Jezusa za Króla i Pana podejmuje biblijną formułę przymierza Boga z narodem i wpisuje się w tradycję podobnych aktów, które miały miejsce w dziejach Polski i Kościoła. Można też powiedzieć, że niejako podejmuje zobowiązanie zawarte w Jasnogórskich Ślubach Narodu Polskiego: Zobowiązujemy się uczynić wszystko, ażeby Polska była rzeczywistym królestwem Maryi i Jej Syna.

Niektórzy z ludzi, którzy nie spotkali Jezusa ani w Jego słowie, ani w Jego przebaczeniu, ani w wierze (przekraczającej to co ludzkie), ani w bliźnim, ani w swoim życiu (w tym co świeckie), zachowują ostatnią nadzieję, że spotkają Go... w niebie! Trzeba wytrącić im tę nadzieję, rozproszyć to nieporozumienie, wskutek którego mogą oni rozminąć się z Jezusem na zawsze.