Uroczystość Wszystkich Świętych;
Ewangelia: Mt 5, 1-12
Matka Teresa z Kalkuty, odpowiadając jednemu z dziennikarzy na pytanie, co czuje, gdy jest uważana za świętą, odpowiedziała: Świętość nie jestluksusem, jest koniecznością.
Radio transmituje Konkursu Chopinowski. Na biurku jest bałagan. Na blacie wyścielonym gazetami stoją rzędy farb, pędzli, jest tubka kleju i garść kolorowych liści. Nadeszła jesień.
W autobusie panował tłok, trochę też rzucało, mimo to stojąca w pobliżu młoda dziewczyna nie wypuszczała z rąk smartfona, zaciskając na nim kurczowo dłoń bardziej niż na poręczy. Iza spoglądała z podziwem na jej buty oraz spodnie w jaskrawym, rzucającym się w oczy, zielonym kolorze.
Tak bardzo chcielibyśmy zawsze widzieć naszych bliskich w dobrym humorze, i takimi też chcielibyśmy być. Niestety, czasami jest to wręcz niemożliwe. Czy mimo wszystko powinno się pokazywać ludziom radosną i uśmiechniętą twarz? Anna
Wyraźne wspomnienie o sercu Chrystusa pojawia się już w duchowych pismach z okresu średniowiecza, a więc ponad pół tysiąclecia zanim pojawiło się jego jezuickie ujęcie. Odniesienia znajdujemy w dziele Vita Mystica oraz w pismach św. Bonawentury, św. Anzelma, św. Bernarda, św. Matyldy i św. Gertrudy.
Niewidomy Bartymeusz, siedzący przy drodze z Jerycha, był nieszczęśliwym człowiekiem. Choroba zmusiła go do wyciągania ręki po jałmużnę; było to dla niego dodatkowe upokorzenie. Niezdolny do pracy, wyłączony ze wspólnoty kultycznej, nie miał też nadziei na wyzdrowienie.
W czasie swej ostatniej podróży do Jerozolimy Jezus zapowiedział swoją mękę i śmierć. Być może oczekiwał odrobiny współczucia od bliskich uczniów. Tymczasem dwaj z nich, Jan i Jakub, proszą o profity dla siebie; chcą być najbliżej Jezusa w Jego chwale.
Dawid sprowadził z wielką radością Arkę Bożą do Miasta Dawidowego. Ilekroć niosący Arkę Pańską postąpili sześć kroków, składał w ofierze wołu i tuczne cielę. Dawid wtedy tańczył z całym zapałem w obecności Pana i z całym domem izraelskim prowadził Arkę Pańską wśród radosnych okrzyków i grania na rogach. por. 2 Sm 6, 12-15
