Środek roku – taki półmetek, a my wchodzimy w „centralny” miesiąc dla Członków Apostolstwa Modlitwy. Czerwiec to miesiąc poświęcony Sercu Bożemu, a przygotowuje nas do tego Ta, którą czcimy w majowe dni. Myślę, że nie tylko tradycyjnie, ale w osobisty sposób i w naszych wspólnotach podkreślamy ten kult. Zachęcam więc do wiernego, codziennego uczestnictwa w nabożeństwach czerwcowych, w czasie których kontemplujemy tajemnicę Najświętszego Serca naszego Pana.

Wielki Tydzień – niepojęta obecność Boga, który kocha do ostatniej kropli Krwi, do ostatniego tchnienia. Oby nie był wielkim tylko z nazwy. Uczyńmy go takim nie przez super umartwienia, a przez wzmożoną obecność. Nie można kochać bez obecności fizycznej. Nie da się kochać tylko deklaracjami słownymi. W tych Wydarzeniach trzeba uczestniczyć. Trzeba być.

Wchodzimy z ufnością w kolejny miesiąc. Zaczynamy od Święta Ofiarowania Pańskiego i Światowego Dnia Życia Konsekrowanego. Otoczmy modlitwą tych, którzy żyją jako osoby konsekrowane i na różny sposób służą Bogu w Kościele.

I już wchodzimy w grudniową tajemnicę Bożego Narodzenia – jakże innego wobec tego, co spotkało całą kulę ziemską. Już zapowiada się, że nie będą to święta tradycyjne jak dotychczas. Czy jednak idzie o tradycyjność? Czy nie bardziej o to, by Bóg narodził się realnie, rzeczywiście, prawdziwie w naszych sercach, rodzinach, małżeństwach i wspólnotach?

Na świecie chrześcijanie żyją w bardzo różnych systemach politycznych i regionach  geograficzno-klimatycznych. Doświadczają czasów pokoju, wojen, radości i cierpienia... Wszędzie, gdziekolwiek się modlą, czy to indywidualnie, czy też wielbiąc Boga wspólnie, sprawując świętą liturgię w miejscach kultu, takich jak: bazyliki, kościoły, kaplice, klasztory i w domach prywatnych – jest z nimi Jezus.