Wielu przykra wydaje się ta mowa: Zaprzyj się samego siebie, weź krzyż twój i idź za Jezusem. O wiele przykrzej jednak będzie usłyszeć to ostateczne słowo: Odejdźcie ode mnie, przeklęci, w ogień wieczny (Mt 25, 41).

Bóg sam bierze na siebie los zniszczonej miłości, On wchodzi w miejsce grzesznika (...) Męka Jezusa stanowi dramat Boskiego Serca: „Moje serce zwraca się przeciwko mnie, rozpala się bardzo moje współczucie” (Oz 11, 8).

Posłani w pokoju Chrystusa - tak brzmi hasło roku duszpasterskiego 2021-2022, rozpoczętego w Adwencie ubiegłego roku. Wpisuje się on w trzyletni program Kościoła w Polsce 2019-2022 pt. Eucharystia daje życie i jest skupiony na Eucharystii.

1. Głos ucznia. Pragnę Cię przyjąć, Panie, ze czcią najwyższą, z miłością gorącą, z pożądaniem i żarliwością serca, jak Cię przyjąć pragnęło wielu świętych i wiele dusz pobożnych, tak bardzo Ci miłych dla świętości życia płomiennego oddania się Tobie.

2. O Boże mój, wiekuista Miłości, dobro moje jedyne, szczęśliwości bez granic, pragnę Cię przyjąć z największym pożądaniem i z czcią najgłębszą, jaką kiedykolwiek i którykolwiek święty mógł odczuć i posiadać.

Ty sam bądź moją świętością - prosiła Pana Jezusa św. Teresa z Lisieux. Dobrze wiedziała, że jest ona darem Boga. O tęsknocie za świętością pisał w Wyznaniach św. Augustyn, wspominając jednego ze swoich przyjaciół, który podczas lektury książki o życiu św. Antoniego pustelnika odkrył w sobie ogromną tęsknotę za świętością: czytał i wewnętrznie się przemieniał (Wyznania, Księga VIII, 6).