Obecnie wielu ludzi nie rozumie specyfiki misji Kościoła w świecie, skupiając się wyłącznie na grzechach i słabościach jego przedstawicieli. Właśnie dlatego należy nieustannie oczyszczać i pogłębiać rozumienie tej bosko-ludzkiej wspólnoty. Stale stykamy się z paradoksalną prawdą o Kościele, który jest święty, a zarazem grzeszny, i dlatego każdy uczeń Jezusa potrzebuje nawrócenia.

Eucharystia jest w życiu chrześcijanina pokarmem wędrowca. Idąc w procesji za Jezusem obecnym w Najświętszym Sakramencie, uświadamiamy sobie, że nasze życie jest wędrówką i nie mamy tutaj na ziemi stałego miejsca.

Człowiekowi nie wystarczy samo zainteresowanie się ziemią i tym co doczesne. Nic, tylko ziemia, to największe piekło, w jakim może zamknąć się człowiek tracący żywą wiarę. A przecież, jak napisał kiedyś Blaise Pascal, człowiek przerasta człowieka.

Drodzy Członkowie Apostolstwa Modlitwy, bardzo proszę, abyście podczas któregoś z Waszych wspólnotowych spotkań wykorzystali zaproponowany tekst (punkta do modlitwy), przygotowany w oparciu o List św. Jakuba.

Znów minął dzień, tydzień przeleciał, jeszcze jeden miesiąc mamy za sobą. Mam takie nieprzyjemne poczucie, że moje życie jest miałkie, że zamiast podejmować ważne inicjatywy, poddaję się biernie nastrojom chwili. Jestem często niezadowolony, w złym humorze, zdenerwowany. Potrzeba zmiany perspektywy.