Gdy Bóg odrzucił Saula, powołał Dawida na ich króla, o którym też dał świadectwo w słowach: „Znalazłem Dawida, syna Jessego, człowieka po mojej myśli, który we wszystkim wypełni moją wolę”. Dz 13, 22

Zebrała się cała starszyzna izraelska i udała się do Samuela. Odezwali się do niego: „Oto ty się zestarzałeś, a synowie twoi nie postępują twoimi drogami: ustanów raczej nad nami króla, aby nami rządził, tak jak to jest u innych narodów”. 1 Sm 8, 4-5

Samuel dorastał, a Pan był z nim. Nie pozwolił upaść żadnemu jego słowu na ziemię. Wszyscy Izraelici od Dan aż do Beer-Szeby poznali, że Samuel stał się rzeczywiście prorokiem Pańskim.

Po Abrahamie i Mojżeszu kolejną postacią przełomową w Starym Testamencie jest Samuel. I tak jak w przypadku dwóch pierwszych, Pan Bóg bardzo szczególnie przygotowuje jego historię.

Pan pozostawił [pogańskie] narody [w Ziemi Obiecanej], nie wypędzając ich ani nie wydając ich w ręce Jozuego (…). Byli oni przeznaczeni do wypróbowania Izraelitów, by można było poznać, czy będą strzec przykazań, które Pan dał ich przodkom za pośrednictwem Mojżesza. Sdz 2, 23; 3, 4