Krzyż: dwie skrzyżowane belki, spotkanie człowieka z Chrystusem, znak śmierci i życia, znak cierpienia, które otwiera na większą miłość. Krzyż Chrystusa – mówił papież Franciszek – uczy nas patrzeć na bliźniego zawsze z miłosierdziem i miłością. Dlatego wielki dramat ludzkości zaczyna się wtedy, gdy krzyż – znak miłości otwierający na miłość i uczący miłości – zaczyna budzić nienawiść i sam staje się ofiarą nienawiści. Było tak wielokrotnie w czasach II wojny światowej, kiedy to hitlerowcy i Sowieci niejeden raz obracali całą swą złość przeciwko krzyżowi, profanując tę wielką świętość chrześcijaństwa. Warto się zatem przyjrzeć historii kilku wybranych krzyży polskich.

W lutym 1983 r. s. Rut pożegnała Polskę i wraz z czterema siostrami wyruszyła do Kenii. Dziś wspólnota felicjanek w tym afrykańskim państwie rozrosła się do prawie 70 zakonnic.

Małujowice to wieś położona przy drodze numer 39, sześć kilometrów za Brzegiem nad Odrą w kierunku Strzelina. Jak tyle innych wsi na Dolnym Śląsku, tak i ta składa się z solidnie pobudowanych zagród, niegdyś zamożnych gospodarzy, w większości niemieckich. Dziś już ich tu nie ma. Uszli w panice przed zbliżającą się Armią Czerwoną w czterdziestym piątym.

Współczesną cywilizację można nazwać cywilizacją młodości, urody i zdrowia. Starość przestaje być społecznie tolerowana. Warunki życia mniej niż kiedyś pozwalają na obecność starszych ludzi w rodzinach. Małe mieszkania, brak pieniędzy są czasami powodem pozbywania się dziadków i oddawania ich do domów opieki.

José Sanchez del Río urodził się 28 marca 1913 roku w Sahuayo w Meksyku. Jego rodzina nie była zamożna, ale za to głęboko wierząca. Ojciec był właścicielem rancza. José miał dwóch starszych braci i młodszą siostrę. Bardzo lubił jeździć konno. Gdy rodzina przeniosła się do Guadalajary, dużego miasta, chłopiec mógł uczęszczać do szkoły katolickiej. Tam też zetknął się z Katolickim Stowarzyszeniem Młodzieży Meksykańskiej.