Pieśń o winnicy
2 października 2011 — XXVII NIEDZIELA ZWYKŁA

I czytanie Iz 5, 1–7
Rozpoczyna się jak pieśń miłosna: Przyjaciel mój miał winnicę na żyznym pagórku. Izajasz opiewa w niej nieszczęśliwą miłość swego przyjaciela, który z całym oddaniem i miłością dbał o ukochaną winnicę. Spotykała go za to niewierność i niewdzięczność. Początkowo prorok mówi w obrazach i symbolach. Dopiero na końcu przerażonemu słuchaczowi wyjaśnia: Przyjacielem jest Bóg Izraela; winnicą, niewierną oblubienicą jest naród izraelski. Przez stulecia Bóg z miłością pielęgnował swoją winnicę. Bóg oczekiwał sprawiedliwości — a oto rozlew krwi; spodziewał się prawowierności — a oto krzyk grozy! Bóg czuje się osobiście dotknięty krzywdą wyrządzaną drugiemu człowiekowi i nierównościami społecznymi.

Nasza wspólnota apostolska zrodziła się z potrzeby serca, dzięki adoracji Najświętszego Sakramentu. Od wielu lat jeździmy na czuwania nocne do bazyliki Serca Jezusa w Krakowie. Jan Paweł II pragnął, by w Łagiewnikach była wieczysta adoracja Najświętszego Sakramentu. Tak się też stało. Po jego odejściu do Domu Ojca w święto Bożego Miłosierdzia rozpoczęła się wieczysta adoracja. Wtedy w naszych sercach zrodziła się myśl, by także w Łagiewnikach adorować Pana Jezusa i w ten sposób realizować testament naszego ukochanego Papieża.

Ogólna na październik:

Za chorych w fazie terminalnej, aby wiara w Boga i miłość braci wspierały ich w cierpieniach.

Matuchnie Pocieszenia znajdującej się w wielkim ołtarzu w kościele ojców jezuitów w Nowym Sączu składam publiczne podziękowanie – za wyratowanie od wyroku śmierci, ogłoszonego przez niemiecki sąd wojskowy (zaoczny w Berlinie) w dniu 14 maja 1941 r. i za szczęśliwy powrót do domu rodzinnego wraz z siostrą z obozu koncentracyjnego w Ravensbriick.

Podczas pielgrzymki w Chorwacji (4-5 VI 2011), Benedykt XVI nauczał o roli rodzin chrześcijańskich w obliczu szerzącego się w Europie zeświecczenia i nasilającego się rozpadu rodziny.