1. Głos ucznia. Pragnę Cię przyjąć, Panie, ze czcią najwyższą, z miłością gorącą, z pożądaniem i żarliwością serca, jak Cię przyjąć pragnęło wielu świętych i wiele dusz pobożnych, tak bardzo Ci miłych dla świętości życia płomiennego oddania się Tobie.

2. O Boże mój, wiekuista Miłości, dobro moje jedyne, szczęśliwości bez granic, pragnę Cię przyjąć z największym pożądaniem i z czcią najgłębszą, jaką kiedykolwiek i którykolwiek święty mógł odczuć i posiadać.

Ty sam bądź moją świętością - prosiła Pana Jezusa św. Teresa z Lisieux. Dobrze wiedziała, że jest ona darem Boga. O tęsknocie za świętością pisał w Wyznaniach św. Augustyn, wspominając jednego ze swoich przyjaciół, który podczas lektury książki o życiu św. Antoniego pustelnika odkrył w sobie ogromną tęsknotę za świętością: czytał i wewnętrznie się przemieniał (Wyznania, Księga VIII, 6).

Powołanie do świętości dotyczy każdego ochrzczonego, który powinien każdego dnia żyć w stanie łaski uświęcającej, a więc duchowej łączności z Panem Bogiem.

Najważniejszym zadaniem w naszym życiu jest troska o to, by spotkać się z Panem Bogiem. Codziennie trzeba szukać Jego obecności, aby na nowo to pragnienie świętości w sobie odnowić. A jest to pragnienie życia pięknego, w którym wszystko zmierza ku dobru.

Pan Jezus zapewnia nas: Ja jestem krzewem winnym, wy – latoroślami. Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi owoc obfity, ponieważ beze Mnie nic nie możecie uczynić (J 15, 5).