Drodzy Członkowie Apostolstwa Modlitwy! Prezentujemy kolejną część naszego dokumentu nazywanego Drogą Serca, zatwierdzonego przez papieża Franciszka. W kolejnych artykułach poznamy dalsze propozycje.

W liście apostolskim Jana Pawła II Salvifici doloris z 1984 r. jest rozdział zatytułowany Ewangelia cierpienia, w którym czytamy: Człowiek nie odnajduje sensu swego cierpienia na swoim ludzkim poziomie, ale na poziomie cierpienia Chrystusa. Równocześnie jednak z tego Chrystusowego poziomu ów zbawczy sens cierpienia „zstępuje na poziom człowieka” i staje się poniekąd wyrazem jego własnej odpowiedzi. Wówczas też człowiek odnajduje w swoim cierpieniu pokój wewnętrzny, a nawet duchową radość (nr 26).

Duch Święty jest tajemniczą Osobą w Bogu. Jego działanie przejawia się w różny sposób. W Dziejach Apostolskich przy opisie zesłania Ducha Świętego porównane jest do uderzenia gwałtownego wichru lub ognia.

Wspominać będę dzieła Pana i opowiadać będę to, co widziałem. Na słowa Pana powstały dzieła Jego. Jak słońce świecąc, patrzy na wszystkie rzeczy, tak chwała Pana napełnia Jego dzieło.

Pan Jezus jest Bramą, przez którą wchodzimy w niezgłębioną tajemnicę Boga, który jest Miłością. Zatem otwórzmy nasze życie na miłość Pana. Starajmy się Go poznawać, kochać i naśladować. Rozmawiajmy z Nim jak przyjaciel z przyjacielem, pozwólmy Mu działać w naszych sercach. To dzięki przebywaniu z Nim mogą zrodzić się w nas wielkoduszne pragnienia, dobre czyny i postanowienia poprawy. Tylko z Nim w naszych sercach może pojawić się na nowo nadzieja na piękne życie, obfitujące w zaufanie i dobre czyny.