Madagaskar jest moją drugą ojczyzną i bardzo kocham ten kraj, jednak w duszy często odzywa się tęsknota za rodzinną ziemią, gdzie zostawiłem wszystko, co było sercu najbliższe i najdroższe. Bardzo chciałem tegoroczny urlop spędzić w Polsce, ale zanosiło się na to, że nie będę mógł wyjechać, bo nie pozwalały na to obostrzenia covidowe. Starałem się długo o pozwolenie i wreszcie się udało. Pod koniec czerwca wylądowałem na Okęciu w Warszawie. Była to dla mnie wielka radość, bo po prawie 3 latach mogłem znowu zobaczyć rodzinę, odwiedzić współbraci i spotkać się z przyjaciółmi misji. (…)

Drodzy przyjaciele, poproszono mnie, abym dał wam świadectwo o miejscu Maryi Panny w mojej modlitwie i w moim życiu. Aby to uczynić, przyjrzałem się temu, co Pan dał mi w moim życiu, krótko mówiąc, w ponownym  przeglądzie i odczytaniu mojego życia. I wydawało mi się, że mogę pogrupować moje spotkania z Matką Bożą w trzech kierunkach: radość, droga i ubodzy.

3 lutego 2021 roku, w 91. roku życia, w 72. jezuickiego powołania zakonnego i 62. kapłaństwa odszedł do Pana Ojciec Tadeusz Chromik SJ - Sybirak, katecheta, ceniony spowiednik, rekolekcjonista, przełożony w sanktuarium w Wambierzycach, duszpasterz Romów, wykładowca na ATK, członek Centrum Katechetycznego, współautor katechizmów, wieloletni Krajowy Dyrektor Apostolstwa Modlitwy w Polsce, autor wielu artykułów religijnych, założyciel miesięcznika „Modlitwa i Służba”.

Domy Serca nie pragną niczego więcej, niż być tym uśmiechem, tą kroplą w morzu, tą ręką, która pomaga żyć i kochać życie aż do końca. Być obecnym obok każdego człowieka i uświadamiać go, że jest kochany nieskończenie...

Tadeusz Chromik urodził się 22 maja 1930 r. w Draganówce koło Tarnopola (Dzisiejsza Ukraina), w pobożnej rodzinie polskiej, która żyła dla Bożej sprawy i dla dobra polskiego narodu. Był jedenastym dzieckiem Jana Chromika (1880-1963) i Marii z domu Mróz (+1933).