Modlitwa, uczynki miłosierdzia i post – te trzy rzeczy stanowią jedno i dają sobie wzajemnie życie.

Duszą bowiem modlitwy jest post, a życiem postu miłosierdzie. Niech ich nikt nie rozłącza, gdyż nie znają podziału. Jeśli ktoś ma tylko jedno z nich lub nie posiada wszystkich razem, ten nic nie ma. Kto się więc modli, niech pości, a kto pości, niech spełnia uczynki miłosierdzia, niech wysłucha proszącego, który chce być słyszany. W ten sposób otwiera dla siebie uszy Boga, który nigdy się nie zamyka na głos błagającego.

W drugim z dziewięciu pierwszych piątków miesiąca pragniemy rozważyć kolejny dar ofiarowany nam przez Serce Jezusa – Jego Słowo. Możemy bowiem powiedzieć, że całe Pismo Święte mówi nam o Jezusie. Stary Testament znajduje swoje wypełnienie w Jezusie, Nowy zaś wyraźnie się do Niego odnosi. Sam Jezus wyjaśnia swoim uczniom: To właśnie znaczyły słowa, które mówiłem do was, gdy byłem jeszcze z wami: Musi się wypełnić wszystko, co napisane jest o Mnie w Prawie Mojżesza, u Proroków i w Psalmach (Łk 24, 44).

W tym pierwszym z dziewięciu pierwszych piątków miesiąca, w którym rozpoczynamy nasze naśladowanie Chrystusa, pragniemy rozważyć pierwszy dar otrzymany od Niego: jest nim przebaczenie naszych grzechów. „Przebaczenie” (po wł. perdono) oznacza właściwie super-dono (nad-dar), dar największy ze wszystkich, który otwiera naszą drogę ku Niemu.

Nie mam czasu – to jeden z najbardziej powszechnych sloganów naszej zabieganej epoki. Najczęściej służy jako wymówka, kiedy chcemy wyrazić, że nie jesteśmy czymś zainteresowani.

Mocna jest śmierć, albowiem potrafi pozbawić nas daru życia. Mocna jest miłość, bo potrafi przywrócić nam lepsze życie.