25. Niedziela zwykła

Ewangelia: Mk 9, 30-37

Druga zapowiedź męki Jezusa następuje po Jego przemienieniu na górze Tabor oraz po cudownym uzdrowieniu epileptyka, a więc po wydarzeniach, w których uczniowie doświadczali Jezusa jako Boga mocnego. Zaraz po tym Jezus chowa się przed tłumami, bo pragnie pouczać swoich najbliższych uczniów, dając im tłumaczenie swojej męki. Jezus liczy, że przynajmniej oni to zrozumieją. Ale oni jednak nie rozumieli tych słów i bali się Go pytać.

23. Niedziela zwykła

Ewangelia: Mk 7, 31-37

Misją Jezusa jest szukać i zbawić to, co zginęło. Pan nie przyszedł do sprawiedliwych, ale do tych, którzy się źle mają. I dlatego z upodobaniem Jezus udaje się do celników, przyjmuje jawnogrzesznice, pochyla się nad chromymi i trędowatymi. Nikim się nie brzydzi, nikogo nie odrzuca.

21. Niedziela zwykła

Ewangelia: J 6, 54. 60-69

W Kanie Galilejskiej spotykamy małą wspólnotę pierwszych uczniów zgromadzonych wokół Jezusa. Jest to początek tworzenia wspólnoty z osób, które już wcześniej się znały, których łączyły więzi rodzinne lub przyjacielskie.

19. Niedziela zwykła 

Ewangelia: J 6, 41-51

Mowa eucharystyczna, którą Pan Jezus wygłasza w synagodze w Kafarnaum, ujawnia różnorakie ludzkie opory i trudności w przyjęciu nie tylko Mistrza z Nazaretu, ale także Boga Ojca, który posłał swego Syna na świat, aby go zbawić. Żydzi szemrali przeciw Niemu. Przypomina to sytuację Izraela, który szemrał przeciw Bogu podczas wędrówki przez pustynię do Ziemi obiecanej.

17. Niedziela zwykła

Ewangelia: J 6, 1-15

Do każdego z nas przemawiają znaki. Znakiem jest słowo, znakiem może być czyn. Jezus nauczając, naraża się na zarzut gołosłowności lub nawet kłamstwa. Potrzeba również czynu, który da świadectwo. Powiedziałem wam, a nie wierzycie. Czyny, których dokonuję w imię mojego Ojca, świadczą o Mnie (J 8, 25).