Święty Ojciec Ignacy rozpoczyna dyktowanie Opowieści pielgrzyma słowami: Aż do dwudziestego szóstego roku życia był człowiekiem oddanym marnościom tego świata. Hm… już wiele napisano i nawymyślano, co to oznaczać by miało w życiu Íñigo (takie imię nosił nasz Ojciec przed nawróceniem). Zmiana imienia na Ignacy jest wyrazem tego, co dokonało się w głębi jego serca. Nastąpił bowiem zwrot o 180 stopni, tzn.

Świętego Ignacego możemy nazwać mistrzem dialogu. Daje nam pewną regułę, którą można zastosować do każdego wymiaru podejmowanych relacji i wydarzeń. Dotknął mnie ten tekst i prostotą, i aktualnością.

Podczas środowej katechezy (20. X. 2021) papież Franciszek, komentując List do Galatów powiedział: „Wolność kierowana miłością jest jedyną, która wyzwala innych i nas samych, która umie słuchać bez narzucania, która umie kochać nie zmuszając, która buduje, a nie niszczy, która nie wykorzystuje innych dla własnej wygody i czyni im dobro, nie szukając własnej korzyści.” – mówił papież.

Papież Franciszek podczas audiencji ogólnej (6. X. 2021) kontynuował cykl katechez o Liście do Galatów. Przypomniał, że „ku wolności wyswobodził nas Chrystus”. Powiedział, że: „Droga do prawdy i wolności jest procesem żmudnym i trwa przez całe życie. Jest to droga, w której jesteśmy prowadzeni i wspierani przez Miłość płynącą z krzyża”.

Dobrze wiemy, że jeśli coś nie ma celu, to jest bezcelowe. Dodać moglibyśmy: bez sensu, albowiem to cel wyznacza kierunek. Ku niemu zmierzamy. W jakiś sposób mierzymy do niego (względem niego) to, co myślimy, o czym decydujemy, jak się wypowiadamy i co czynimy; przynajmniej w założeniach pierwotnych.