Jak długo Mojżesz trzymał ręce podniesione do góry, Izrael miał przewagę. Gdy zaś ręce opuszczał, miał przewagę Amalekita. Gdy ręce Mojżesza zdrętwiały, wzięli kamień i położyli pod niego, i usiadł na nim. Aaron zaś i Chur podparli jego ręce, jeden z tej, a drugi z tamtej strony. W ten sposób aż do zachodu słońca były ręce jego stale wzniesione wysoko. Wj 17, 11-12

Nastały ciepłe majowe dni. Po południu trochę padało, lecz zza chmur znów szybko wyjrzało słońce. Ziemia lekko parowała. Mokrą od deszczu wiejską drogą kroczyło dwoje dzieci. Dziewczynka trzymała w ręku dużą parasolkę.

3. Niedziela Wielkanocna

Ewangelia: Łk 24, 35-48

W kolejną niedzielę wielkanocną wchodzimy z Jezusem do Wieczernika i spotykamy Jego uczniów pogrążonych w smutku po wielkopiątkowym doświadczeniu. Po przyjściu Zmartwychwstałego Jezusa zatrwożonym uczniom zdawało się, że widzą ducha. Jezus pyta ich o przyczynę wątpliwości. Jednocześnie pokazuje im swoje ciało ze znakami męki, zachęcając, by nie tylko je zobaczyli, lecz nawet dotknęli i tak przekonali się o Jego cielesnym zmartwychwstaniu. I mimo że ogarnęła ich radość na ten widok, to jednak jeszcze nie dowierzali swoim zmysłom i pełni byli zdumienia.