Dziecię się nam narodziło… Syn został nam dany! Radujmy się i weselmy, i oddajmy Mu chwałę! Bez przyjęcia nie ma przyjścia. Rozpocznijmy nasze spotkanie od zwrócenia się ku naszemu Panu – 3 stycznia obchodzimy uroczystość Najświętszego Imienia Jezus, które to jest tytularnym świętem Towarzystwa Jezusowego – i możemy wspólnie odczytać ten jakże znany werset Pisma Świętego:

I nie ma w żadnym innym zbawienia, gdyż nie dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia, w którym moglibyśmy być zbawieni (Dz 4, 12).

Każdy z nas z mocy chrztu świętego może błogosławić – tak więc na początku kolejnego roku wypowiedzmy nad każdym z nas, nad sprawami, na wspólnotą, w której jestem, nad parafią, w której żyję, nad duszpasterzami słowa błogosławieństwa Aronowego (Lb 6, 22-27):

Niech cię Pan błogosławi i strzeże. Niech Pan rozpromieni oblicze swe nad tobą, niech cię obdarzy swą łaską. Niech zwróci ku tobie oblicze swoje i niech cię obdarzy pokojem. Tak będą wzywać imienia mojego nad Izraelitami, a Ja im będę błogosławił.

Nie sposób nie zawierzyć się (i całego roku) Bożej Rodzicielce, która wprowadza nas w każdy nowy rok kalendarzowy. Do tego celu skorzystajmy ze słów błogosławionego ks. Kardynała Wyszyńskiego: Matko Boża, Niepokalana Maryjo! Tobie poświęcam ciało i duszę moją, wszystkie modlitwy i prace, radości i cierpienia, wszystko czym jestem i co posiadam. Ochotnym sercem oddaję się Tobie w niewolę miłości. Pozostawiam Ci zupełną swobodę posługiwania się mną dla zbawienia ludzi i ku pomocy Kościołowi świętemu, którego jesteś Matką. Chcę odtąd wszystko czynić z Tobą, przez Ciebie i dla Ciebie. Wiem, że własnymi siłami niczego nie dokonam. Ty zaś wszystko możesz, co jest wolą Twojego Syna i zawsze zwyciężasz. Spraw więc, Wspomożycielko wiernych, by moja rodzina, parafia i cała Ojczyzna były rzeczywistym Królestwem Twego Syna i Twoim. Amen.

Przeżywamy w tym czasie dwa szczególne święta: Objawienie Pańskie i niedzielę Chrztu Pańskiego. Prośmy, aby i nam się objawiał. Prośmy, by przez nas się objawiał. Zapraszam do modlitwy spontanicznej za Kościół, za dzieło misji, za Ojczyznę, za papieża, biskupów i kapłanów, za prace nad synodem, za wspólnoty działające w parafii, za Apostolstwo Modlitwy na całym świecie… pozostawcie chwilę ciszy, by każdy mógł wypowiedzieć swoje intencje, krótkie i treściwe. Można po kilku intencjach zaśpiewać zwrotkę kolędy.

Jesteśmy zaproszeni do głoszenia Ewangelii – z jednej strony jesteśmy jak Trzej Królowie poszukujący Gwiazdy i Dziecięcia, a z drugiej, już poznawszy, idziemy, by nieść Pana Jezusa do innych. By sobie o tym przypomnieć, odnówmy teraz przyrzeczenia chrzcielne nie jako ciężary nie do uniesienia, ale jako źródło mocy i siły do dawania świadectwa codziennym życiem:

Prowadzący: Czy wyrzekasz się grzechu, aby żyć w wolności dzieci Bożych?

W: Wyrzekam się.

Prowadzący: Czy wyrzekasz się wszystkiego, co prowadzi do zła, aby cię grzech nie opanował?

W: Wyrzekam się.

Prowadzący: Czy wyrzekasz się szatana, który jest głównym sprawcą grzechu?

W: Wyrzekam się.

Prowadzący: Czy wierzysz w Boga Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi?

W: Wierzę.

Prowadzący: Czy wierzysz w Jezusa Chrystusa, Syna Jego jedynego, Pana naszego, narodzonego z Maryi Dziewicy, umęczonego i pogrzebanego, który powstał z martwych i zasiada po prawicy Ojca?

W: Wierzę.

Prowadzący: Czy wierzysz w Ducha Świętego, święty Kościół powszechny, obcowanie Świętych, odpuszczenie grzechów, zmartwychwstanie ciała i życie wieczne?

W: Wierzę.

Prowadzący: Taka jest nasza wiara. Taka jest wiara Kościoła, której wyznawanie jest naszą chlubą w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.

Zaśpiewajmy wspólnie kolędę. 

Przypomnijmy sobie jako członkowie Apostolstwa Modlitwy o intencji papieskiej i parafialnych, a także dołóżmy intencję wspólnotową: o zrozumienie daru Apostolstwa Modlitwy, o krzewienie naszej Wspólnoty i o nowych jej członków.

Pamiętajmy o intencji o wychowanie do braterstwa –  niech obejmie ona przede wszystkim nasze wspólnoty rodzinne i parafialne. Niech wychowanie to opiera się na relacji z Ojcem Niebieskim, bez której nie ma żadnego braterstwa.

Rozważmy teraz wspólnie IV tajemnicę radosną, tj. Ofiarowanie Pana Jezusa, bo został oddany Ojcu, aby być w sprawach Ojca. Jego Narodziny i Chrzest w Jordanie są kolejnymi etapami tego oddawania się w ręce Ojca. Niech pojedyncze osoby wypowiadają jedną część Pozdrowienia anielskiego, a drugą reszta grupy.

W ramiach postanowienia zastanowię się, jak w tym roku przygotuję się do kolędy – wizyty duszpasterskiej. Zależnie od tego, jaka będzie forma tych wizyt. To jest spotkanie, a nie książka skarg czy zażaleń. To są odwiedziny kapłana, który przychodzi z błogosławieństwem.

Na koniec odmówmy Ojcze nasz.