Grudzień. Zbliżają się święta. Lubimy to oczekiwanie na – wreszcie – spokojne rodzinne spotkania, nucenie kolęd, powolne rozmowy o ważnych i mniej ważnych sprawach. Lubimy to, co buduje owo oczekiwanie: w wielu domach wspólne przygotowywanie potraw i słodkich wypieków, choinkowych ozdób lub drobnych prezentów – najważniejszych, bo z serca uczuciem przepełnionego w tajemnicy szykowanych.

W Adwencie wiele słyszymy o obietnicach. Na przestrzeni historii zbawienia, którą odczytujemy z kart Biblii, Bóg dużo nam naobiecywał. Już w pierwszą niedzielę Adwentu czytamy: Oto nadchodzą dni – wyrocznia Pana – kiedy wypełnię pomyślną zapowiedź (Jr 33, 14).

Zbliżający się czas Bożego Narodzenia, jak co roku, jest dla nas okazją do refleksji nad dobrocią naszego Boga. Szał sprzątania i zakupów – iście diabelski wymysł – jaki pod pretekstem godnego przygotowania się do świąt w rzeczywistości to przygotowanie bardzo spłyca, z pewnością stanie nam tu na przeszkodzie, jednak w końcu jakoś dobrniemy do pasterki, tej jedynej w swym rodzaju Mszy św., na której kto tylko może, stara się być obecny.