Rzymianie nie mają zwyczaju skazywania kogokolwiek na śmierć, zanim oskarżony nie stanie wobec oskarżycieli i nie będzie miał możności bronienia się przed zarzutami (Dz 25, 16). Są to słowa Porcjusza Festusa, namiestnika rzymskiego, sprawującego rządy w Judei w latach 60-62, wypowiedziane do króla Heroda Agryppy II w Cezarei Nadmorskiej w sprawie Pawła z Tarsu.

Przełom tysiącleci w historii Kościoła i ludzkości naznaczył Pan Bóg przypomnieniem tajemnicy miłosierdzia.

W średniowieczu poczucie obecności śmierci wszechogarniającej człowieka wraz z przeniesieniem obrzędów świata żywych do świata zmarłych ukształtowały temat ikonograficzny Tańca śmierci. Rozwijał się on w późniejszych wiekach. Połączono bowiem elementy wiary chrześcijańskiej z makabreską, przedstawieniem teatralnym i kaznodziejstwem. Był to temat przeznaczony dla szerokich mas, połączony z intencjami moralizatorskimi.

W opactwie Cystersów w Nowej Hucie królujesz na krzyżu już tyle wieków. Pielgrzymi niestrudzenie przychodzą tutaj, by wypraszać łaski: zdrowia, pociechy w trudach życia, pytają Ciebie o wskazanie kierunku drogi, może nawet szepnięcie cichutko duszy do duszy rozwiązania zawikłanych spraw, wyjaśnienia tajemnicy dziejów.

Gdy wpatruję się w Serce Jezusa, mam świadomość Jego wielkiej miłości do mnie. W moim sercu rodzi się wdzięczność; tak wiele otrzymałem. Kontemplacja Serca Jezusowego jest nieustannym aktem trwania w Sercu, które jedyne może zaspokoić wszystkie tęsknoty i pragnienia człowieka.