W nauczaniu Kościoła o rodzinie znajdujemy niejednokrotnie przypomnienie, że jest ona powołana do budowania Królestwa Bożego w dziejach poprzez udział w życiu i posłannictwie Kościoła (Familiaris consortio, 49). W realizacji tego zadania rodzina nie pozostaje sama lecz jest włączona w kościelną komunię, która jest dziełem Ducha Świętego.

Jan Paweł II dostrzegał potencjał rodziny i podkreślał jej szczególne miejsce. Doceniał wkład małżonków chrześcijańskich w duszpasterstwo rodzin. Przypominał, że otrzymali oni od Chrystusa na mocy łaski sakramentalnej szczególne posłannictwo wobec innych małżonków i rodzin. Podkreślał, że rodzina chrześcijańska staje się prawdziwie źródłem światła i zdrowym zaczynem dla innych rodzin, szczególnie poprzez dawanie świadectwa o wartości nierozerwalności i wierności małżeńskiej. Czyni to na mocy małżeństwa podniesionego przez Chrystusa do godności sakramentu, który także udziela im specjalnego, apostolskiego mandatu, posyłając na pole życia rodzinnego (FC, 71-72). Jednocześnie Jan Paweł II  zauważa, że rodzina to najbardziej zagrożona rzeczywistość ludzka w świecie i najbardziej zagrożona sprawa w Kościele. Tak powiedział do Sióstr Nazaretanek podczas spotkania w Domu Generalnym Zgromadzenia, 2 lipca 1989 roku, zachęcając Siostry do uważnego słuchania i wczuwania się w coraz to nowe sytuacje rodzin, które nie stają się łatwiejsze, ale coraz trudniejsze na całym świecie.

 

Rola zrzeszeń rodzin w Kościele

Papież Jan Paweł II podkreślił także rolę zrzeszeń rodzin w Familiaris consortio. Wskazuje na ich zadania, zaliczając do nich rozbudzanie w wiernych żywego poczucia solidarności, ułatwianie prowadzenia życia inspirowanego Ewangelią i wiarą Kościoła, kształtowanie sumień według chrześcijańskich wartości, zachęcanie do dzieł wzajemnej miłości oraz miłości do innych w duchu owego otwarcia. Podkreśla pożyteczny wkład stowarzyszeń chrześcijańskiej doskonałości, formacji i apostolatu. Przesłanie to przynagla do podejmowania formacji małżonków i rodzin, zwłaszcza poprzez zrzeszenia w Kościele. Papież szczególnie docenia potencjał rodzin jako podmiotów duszpasterstwa (FC, 72).

 

Projekt bł. Franciszki Siedliskiej

Założycielka Zgromadzenia Sióstr Nazaretanek - bł. Franciszka Siedliska, od samego początku istnienia Zgromadzenia żywiła nadzieję włączenia osób świeckich w misję sióstr. Nadała temu praktyczny wyraz już w pierwszych Konstytucjach Zgromadzenia z roku 1887 zapisując: podobnie jak Pan Jezus, który jako Bóg wszechmocny nikogo do dokonania dzieła swego nie potrzebował, a jednak wybrał spośród ludzi tych, których chciał, tak też siostry zaproszą do dzieła szerzenia Królestwa Bożej Miłości także osoby świeckie. Założycielka już wtedy jasno określiła zasady działania Bractwa Najświętszej Rodziny z Nazaretu (dzisiejsze SNR czyli Stowarzyszenie Najświętszej Rodziny).

 

Nazaretanki wobec rodzin

Odczytując swoją misję wobec rodzin Siostry Nazaretanki posiadają w Konstytucjach zapis wskazujący praktyczną odpowiedź na potrzeby naszych czasów. Czytamy w nich: Rozumiejąc, że święte i zdrowe rodziny są zaczynem przemiany i nawrócenia świata, w naszym apostolstwie, oddajemy siebie i wykorzystujemy nasze możliwości dla promowania wartości życia rodzinnego. Opowiadamy się po stronie pokrzywdzonych i słabych, potępiamy wszelkie formy niesprawiedliwości, które niszczą jedność i świętość życia rodzinnego (Konstytucje § 5.4). Tym praktycznym wyrazem jest każda posługa sióstr wobec rodzin podejmowana od pracy w Domach Samotnych Matek przez placówki oświatowe (przedszkola, szkoły) po DPS-y dla osób starszych i chorych. W tych posługach opieką jest objęty człowiek od poczęcia do naturalnej śmierci.

Patrząc na sytuację współczesnych małżeństw i rodzin, nie sposób nie przywołać słów ks. kard. Grzegorza Rysia, wypowiedzianych na rozpoczęcie jubileuszu w 150-lecia istnienia Zgromadzenia: Trudno jest w Kościele o bardziej potrzebny charyzmat w tej chwili niż wasz. Większość dzisiejszych sporów cywilizacyjnych to są spory o rodzinę.

 

Posługa formacyjna SNR

Szczególnym wyrazem troski o małżeństwo i rodzinę jest Stowarzyszenie Najświętszej Rodziny, które istnieje i działa przy Zgromadzeniu Sióstr Nazaretanek. Organizuje ono formacje, tworząc wspólnoty rodzin i osób indywidualnych, pragnących włączyć się w charyzmat i misję Sióstr Nazaretanek. Zasadniczo wspólnoty SNR powstają przy domach zakonnych Sióstr Nazaretanek. Jednak jeśli jest taka potrzeba, wspólnoty SNR są zawiązywane przy parafiach za zgodą i przy ścisłej współpracy z ich duszpasterzami.

Główną siedzibą SNR jest Dom Generalny Zgromadzenia Sióstr Najświętszej Rodziny z Nazaretu, znajdujący się w Rzymie. SNR działa w siedmiu Prowincjach Zgromadzenia (Australia, Białoruś, Filipiny, Francja, Hiszpania, Polska i USA) i posiada swoje siedziby przy odpowiednich Domach Prowincjalnych Zgromadzenia. SNR istnieje już od 40 lat przy Zgromadzeniu. Powstawało stopniowo w różnych prowincjach. SNR działające przy Prowincji Krakowskiej w tym roku obchodzi swój srebrny jubileusz, 25-lecie istnienia. Na ten moment posiada siedemnaście wspólnot formacyjnych rozsianych na terenie całej Prowincji Krakowskiej Sióstr Nazaretanek.

Wspólnoty SNR zrzeszają małżeństwa, rodziny oraz osoby indywidualne. Mogą formować się w nich także osoby owdowiałe, osoby żyjące samotnie, matki samotnie wychowujące dzieci, które z powodu swojej sytuacji szczególnie potrzebują rodzinnego oblicza Kościoła i prawidłowego wzorca małżeństwa i rodziny dla swoich dzieci.

Kościół także zwraca się z miłością do tych, którzy uczestniczą w Jego życiu w sposób niepełny, uznając, że łaska Boga działa również w ich życiu, dając im odwagę do czynienia dobra, troszczenia się z miłością jedno o drugie i służenia wspólnocie, w której żyją i pracują. Zadaniem Kościoła jest z troską towarzyszyć swoim dzieciom najsłabszym, naznaczonym miłością zranioną i zagubioną, przywracając nadzieję i zaufanie, jak światło latarni morskiej czy też pochodnia wniesiona pośród ludzi, by oświecić tych, którzy stracili kurs, czy też są w samym środku burzy (Amoris laetitia, 291). Tak więc troska duszpasterska prowadzona w duchu chrześcijańskiej miłości i miłosierdzia ma obejmować także pary żyjące w sytuacjach nieprawidłowych. Należy służyć im pomocą w zbliżaniu się do Boga, rozeznawaniu ich sytuacji oraz włączaniu w życie wspólnoty Kościoła (AL, 291-312). Inspirowane nauczaniem Kościoła zapraszamy do formacji w SNR także osoby w sytuacjach nieprawidłowych jak małżonkowie żyjący w separacji, rozwiedzeni, czy żyjących w ponownych związkach. Z uwagi na specyfikę ich sytuacji, tworzymy dla nich odrębne wspólnoty, dostosowując formacje do ich potrzeb. Jako Zgromadzenie odczytujemy wyraźną zachętę do odnowienia troski o małżeństwa i rodziny w duchu papieskiej adhortacji, a Stowarzyszenie Najświętszej Rodziny jest dla nas dobrym „narzędziem” realizacji tego zamiaru.

 

Duchowość SNR

Duchowość SNR jest taka, jak duchowość Sióstr Nazaretanek, czyli zakorzeniona w Miłości Bożej, wypływająca z kontemplacji tajemnicy Nazaretu, a wyrażająca się w poszukiwaniu Boga w codzienności oraz odczytywaniu wszystkiego, czego doświadczamy w świetle wiary. Jej cechy to: prostota, ukrycie, głębokie zjednoczenie z Bogiem, wierność Duchowi Świętemu, odczytywanie i pełnienie woli Bożej na wzór Świętej Rodziny z Nazaretu. W oparciu o tak rozumianą duchowość jest przygotowana ośmioletnia formacja realizowana we wspólnotach Stowarzyszenia.

 

Misja SNR

Stowarzyszenie Najświętszej Rodziny jest formą współpracy i duchowej wymiany jaka zachodzi pomiędzy siostrami Zgromadzenia a członkami Stowarzyszenia. Członkowie mają możliwość formacji, przestrzeń do rozwoju pogłębionej i osobistej relacji z Bogiem, możliwość uczestnictwa w misji apostolskiej, a także udział w życiu, duchowości i misji Nazaretanek. Natomiast Zgromadzeniu daje to możliwość pełniejszej obecności w świecie (szczególnie wśród rodzin), poznania ducha czasu, budowania Królestwa Bożego w jedności z osobami świeckimi oraz docierania do nowych środowisk w wypełnianiu swej misji apostolskiej. Tak więc Stowarzyszeni formowani i duchowo wspierani przez siostry mają świadczyć o duchu rodzinnym pamiętając, że w zdrowej rodzinie i w atmosferze miłości człowiek osiąga dojrzałość konieczną do podejmowania i realizacji swojego życiowego powołania.

 

Sposoby formacji członków SNR

Formacja członków SNR realizuje się poprzez: jednodniowe, comiesięczne dni skupienia, sesje weekendowe dla kobiet i dla mężczyzn, tygodniowe - wakacyjne rekolekcje rodzin, kursy umacniające więzi małżeńskie, kursy wspierające rodziców w wychowaniu dzieci. W ramach wszystkich wydarzeń formacyjnych zapewniamy opiekę duszpasterza oraz opiekę dla dzieci. Spotkania SNR odbywają się od września do czerwca. Każdorazowe spotkanie obejmuje uczestnictwo w Eucharystii, możliwość skorzystania z sakramentu pokuty i pojednania,  konferencji tematycznej, w grupach dzielenia się oraz rozmowach przy kawie.

 

Apostolat SNR

Pierwszym celem apostolskim Stowarzyszonych jest dawanie świadectwa o chrześcijańskich wartościach rodziny wśród swoich najbliższych w domu, w miejscu pracy i środowisku społecznym. Kolejnym jest oddawanie szczególnej czci Najświętszej Rodzinie. Stowarzyszeni czynią to poprzez naśladowanie jej cnót w życiu osobistym i rodzinnym, a także szerzeniu nabożeństwa do Niej. Wyrazem apostolatu jest również codzienna modlitwa podejmowana w łączności ze Zgromadzeniem Sióstr Najświętszej Rodziny z Nazaretu w intencjach wszystkich rodzin świata. Członkowie SNR modlą się także za Siostry Nazaretanki, za ich misję, jak również w intencjach Kościoła, Ojca Świętego, o powołania kapłańskie i zakonne. Apostolat członka Stowarzyszenia może się realizować także poprzez zorganizowane formy uczestnictwa w misji Zgromadzenia Sióstr Nazaretanek. Członkowie czynią to na miarę osobistych możliwości oraz posiadanych talentów.

 

Intencja Założycielki i Pasterz stu owiec

Błogosławiona Franciszka Siedliska obrała w życiu zakonnym imię Marii od Pana Jezusa Dobrego Pasterza. Bardzo bliski był dla niej ewangeliczny obraz Jezusa Dobrego Pasterza. Nowe imię stało się dla niej wezwaniem, aby całym życiem świadczyć o  Bożym Miłosierdziu i jak Dobry Pasterz pochylać się nad każdym potrzebującym, nad każdym ludzkim niedostatkiem, zwłaszcza nad biedą moralną (Ratio Zgromadzenia, 13). Także w Konstytucjach znajdujemy zapis: Przekonane, że tylko w atmosferze miłości człowiek osiąga pełną dojrzałość, świadczymy o duchu rodzinnym w naszych wspólnotach i oddajemy się pracy nad moralnym i religijnym odrodzeniem rodzin. Nasza misja przynagla nas do tworzenia wspólnot nadziei i miłości, w których celebruje się jedność rodziny ludzkiej.

Z duchowym doświadczeniem Założycielki Marii od Jezusa jako Dobrego Pasterza współbrzmią słowa z Amoris laetitia papieża Franciszka: Jezus przedstawia się jako pasterz stu owiec, a nie dziewięćdziesięciu dziewięciu. Chce je wszystkie. Franciszka Siedliska już u początków istnienia Zgromadzenia była głęboko przekonana, że należy dotrzeć do wszystkich, tak wierzących, jak i tych, którzy są daleko, i zanieść im balsam miłosierdzia jako znak królestwa Bożego, które jest już obecne pośród nas (AL 309).

 

Testament jednego słowa

Założycielka w testamencie zostawiła swoim duchowym córkom tylko jedno słowo: MIŁOŚĆ, i z tym je posłała do wszystkich posług wobec rodzin, jakie kiedykolwiek miałyby podjąć. Testament także jest dedykowany Stowarzyszonym we wspólnotach SNR. Mają oni zaszczepiać tę miłość we wspólnocie małżeńskiej i rodzinnej. Czerpać ją ze Źródła Miłości, jakim jest Serce Boże, karmić się nią i nieść innym, szczególnie najbliższym oraz tym, wśród których Pan ich postawi.